Verlies van gelaatscontouren en -volumes spelen een belangrijke factor bij het verouderen van het gelaat.

 

Voor het beoordelen van de  verschillende aspecten van de veroudering van een gelaat, wordt het in drie delen opgesplitst : het bovenste -, middelste - en onderste derde van het gelaat.

​

In het bovenste derde zijn de tekenen van veroudering het dieper worden van de slapen met verlies van ondersteuning voor wenkbrauwen en bovenste oogleden, waardoor vermoeidheid nog meer wordt benadrukt.

​

Het middelste derde (de zgn midface) is het gebied dat vaak het eerst wordt aangetast door veroudering, en dit houdt verband met botverlies, afname van het onderhuidse vetvolume en neerwaartse beweging van de vetkussentjes ten gevolge van veroudering. De resultaten zijn verslappen en afvlakking van de wangen en vorming van groeven in het gebied onder de ogen en wangen, wat leidt tot een vermoeid en droevig uiterlijk.

 

In het onderste derde van het gelaat en de hals leiden verzwakking van de ligamenten van de huid en verlies van huiddikte en elasticiteit tot overmatige, afhangende huid. Dit veroorzaakt een verlies van definitie in kaaklijn en kin met vorming van onderkaken, onderkin en laxiteit van de hals, waardoor een 'laks, verslapt' uiterlijk ontstaat. Het verlies van ondersteuning in het onderste derde leidt tot afhangende mondhoeken en ontwikkeling van marionetlijnen, waardoor vermoeidheid en verdrietige uitstraling nog versterkt wordt.